index_titel

“Naast docent ben ik ook werkplaatsverantwoordelijke in campus Gent. Na 3 jaar zwoegen hebben we een professioneel werkatelier opgebouwd met alles erop en eraan. Volledig conform aan de veiligheidseisen, met alle nodige handgereedschappen en machines. Iets waar we fier kunnen op zijn. Wie hier een bouwopleiding volgt, krijgt de kans om de stiel te leren in een erg ruim atelier. We beschikken over een binnenwerkplaats, overdekte werkplaats en een universeel bouwatelier. Hierdoor kunnen we vlot inspelen op de noden van elke cursist.”

“Mijn vader, die ook ondernemer was, is gestorven toen ik 19 was. Op zijn sterfbed gaf hij me de raad mee om in het leven niet enkel te nemen maar ook te geven. Toen ben ik beginnen nadenken. Wat kan ik naast mijn carrière nog doen wat zinvol is voor anderen? Zo ben ik op het lesgeven uitgekomen. Het geeft enorm veel voldoening om iemand te zien groeien. En die groei kan je soms met het blote oog zien. Op de eerste lesdag zie je een jongere soms twijfelen om de campus binnen te stappen, voorovergebogen met het gezicht haast verstopt in een kaptrui. Drie jaar later is diezelfde jongere een vakman met zelfvertrouwen, klaargestoomd voor de arbeidsmarkt. Daar ben ik trots op.”

Ik doceer voornamelijk de geriatrische vakken in het kader van zorgontwikkeling. Het valt mij altijd op hoe divers de groep cursisten is. Sommigen komen uit de zorg, anderen hebben helemaal geen ervaring in de sector. Dat zijn dan de mensen die een echte carrièreswitch ambiëren. Ik vind een achtergrond in de zorg wel een groot pluspunt voor een WZC-directeur. Maar ook zonder voorkennis kan je een heel goede directeur worden als je je met de juiste mensen omringt.”

“Er is geen verplichte stage, maar in het kader van het eindwerk kunnen cursisten wel stage lopen. Iets wat ik aanraad. Zowel bij het eindwerk als bij de cases die de cursisten bespreken, sta ik er ook op dat de link tussen praktijk en theorie wordt gemaakt. Daarnaast organiseren we een aantal bedrijfsbezoeken, zodat cursisten kunnen zien hoe het er in de realiteit aan toe gaat. Ik probeer ook het al te eenzijdige beeld van woonzorgcentra weg te werken. Ik vertel hen dan bijvoorbeeld dat ik ooit met enkele bewoners met een bootje ging varen of naar het museum ging. Dat out of the box denken wil ik echt meegeven.”

“Het lesgeven doe ik ontzettend graag. Al ben ik doodop na een drukke dag, als ik ’s avonds voor de klas sta, voel ik een adrenaline rush. Je cursisten zien groeien geeft enorm veel voldoening. Ik hoor wel eens de opmerking dat ik tijdens de lessen mijn eigen concurrenten aan het groot maken ben, maar zo zie ik het niet. Er zijn te weinig professionals die nagelstyling onder de knie hebben. Als ik een uitnodiging ontvang van een cursist voor de opening van een eigen zaak, vind ik dat fantastisch. Ook mogen cursisten mij altijd contacteren als ze met vragen zitten. Zelfs na de opleiding maak ik tijd voor hen vrij.”

Daria gaf ooit les aan Natalie en Pauline in campus Aalst van SYNTRA Midden-Vlaanderen. Vandaag werken ze in de nagelstudio van hun docente. Daria over haar poulains: “Ik heb hen zelf opgeleid wat een enorm voordeel is. Ze kennen mijn manier van werken en weten waar ik belang aan hecht.”

"Vanwaar de keuze om mijn job als vormgeefster te combineren met het lesgeven? De afwisseling is enorm boeiend. Het vraagt veel energie om het ene creatieve concept na het andere te bedenken. De interactie bij het lesgeven vind ik tof. Als ik mijn cursisten een opdracht geef, vind ik het boeiend om te zien hoe elke cursist die op zijn eigen manier uitvoert. Zo leer ik andere stijlen kennen en ontdek ik wat er leeft bij een iets jongere generatie. Ook vind ik het belangrijk om in mijn les altijd vanuit de praktijk te vertrekken. Zelfs al gaat het om technische materie als drukvoorbereiding. Aan mijn cursisten geef ik de raad mee: volg je passie en durf je te smijten. Schrik hebben is nergens voor nodig. Soms krijg ik mailtjes van ex-cursisten die me laten weten waar ze na afstuderen terecht gekomen zijn. Het doet deugd om te lezen dat iemand als zelfstandige is gestart, een opleiding fotografie aan het volgen is of op een communicatiedienst aan de slag is.”

“Ik leer de cursisten op een ambachtelijke manier 8 verschillende biertjes brouwen. In het eerste jaar krijgen ze de basisprincipes onder de knie, in het tweede jaar wagen we ons aan complexere biertjes. De bedoeling is dat ze na de opleiding in staat zijn om volledig zelfstandig hun eigen bier te brouwen volgens een zelf samengesteld recept. Voorkennis voor deze opleiding is niet nodig. Je hebt enkel de goesting nodig om de knepen van het vak onder de knie te krijgen. En van bier houden natuurlijk.”

“Ik durf zeggen dat ik mijn vak perfect onder de knie heb. Het schenkt mij veel voldoening om die kennis door te geven. Als ik zie wat de cursisten allemaal bijgeleerd hebben op een jaar tijd, ben ik erg trots op hen. Ze krijgen een meer dan degelijke basis mee en dan is het aan hen om op de werkvloer zich het vak helemaal eigen te maken.”

“Iedere les geef ik praktijk. Als je cursisten de kans geeft om zelf aan de slag te gaan, blijft de materie hangen. Ik vind het dan ook enorm belangrijk dat ze zoveel mogelijk opsteken van mijn lessen.  Je kan geen slager worden door boeken te lezen: je moet de praktijk écht kunnen. In ons gloednieuw atelier zal die praktijk binnenkort nog professioneler verlopen.”

"Ik coach de cursisten op mijn eigen manier. Door mijn jarenlange ervaring in de praktijk weet ik wat de essentie is: productkennis en techniek.  De basis, of de fond om het in keukentermen te zeggen, die wordt hier gelegd. Proeven, voelen, en ruiken. Dáár draait het om. De rest volgt dan later wel."

Eén ding is duidelijk: Kersting heeft peper in zijn achterwerk. Op de vraag waar hij zijn niet aflatend enthousiasme blijft vandaan halen antwoordt hij: "Het schenkt mij ontzettend veel voldoening als ik hoor dat één van onze cursisten door een chefkok omschreven wordt als de 'beste stagiair in jaren'. Dat is een bewijs dat onze aanpak werkt. Daar doe ik het voor."